Toen wij in januari in verwachting bleken, vonden wij het belangrijk om samen de zwangerschap en bevalling goed te doorstaan. Een gewone ‘pufcursus’ leek ons niks voor ons, want de aanstaande papa wilde betrokken zijn bij de hele zwangerschap, de groeiende baby alvast leren kennen en een band mee ontwikkelen en inspelen op de behoeften van de aanstaande mama tijdens de zwangerschap en zeker ook tijdens de bevalling. De ervaring met haptotherapie en met Angelique waren er al en zijn altijd als zeer positief ervaren. Toen zij de cursus haptonomische zwangerschapsbegeleiding had gedaan, waren wij gelijk enthousiast en besloten de cursus met z’n 2-en te doen. En wat was het nuttig, leuk, leerzaam en heel prettig om in een kleine setting de cursus te doorlopen.

De aanstaande papa leerde om contact te maken met de baby in de buik, ontspanning te brengen bij de aanstaande mama, helpen met het zoeken naar een goede houding (tijdens de weeën en het baren) en leren begrijpen wat tijdens de bevalling de behoefte is van de aanstaande mama. De ontspanning was niet alleen goed tijdens de lange bevalling, maar ook tijdens de zwangerschap, bijvoorbeeld voor het slapen gaan. Het ‘door de pijn heen ademen’ is heel erg nuttig geweest. Bij de weeënstorm, die nog thuis plaatsvond, en verder bij de bevalling in het ziekenhuis is dit goed van pas gekomen. Niet dat het geen pijn meer deed, maar het vinden van een stukje ontspanning tijdens een pijnlijk moment was erg kostbaar. Ook vooraf bepalen welke houding voor het opvangen van weeën prettig voor ons was, is erg goed bevallen. Geen gedoe tijdens momenten dat je het niet kunt gebruiken.

En de baby wist na de geboorte precies wie de papa was door alleen al de aanraking met de hand. Als ze nadien huilerig was, hoefde papa alleen de hand op het buikje te leggen en lichtjes te ‘wiegen’ en de baby werd rustig. Dat was ze nog gewend van toen ze in de buik bij mama zat.

 Al met al kijken wij met een goed gevoel op de cursus en met alle goede tips en trics die we leerden, ook terug op een zwangerschap die daardoor wat prettiger kon verlopen. Wij zijn Angelique dankbaar.

Ruim anderhalf jaar geleden stond ik voor het eerst bij Angelique op de stoep als een angstig en compleet afgebrand hoopje mens. Enkele weken daarvoor was ik volledig ingestort en kreeg ik bij de huisarts de diagnose burn-out. Na een heftige tijd op mijn werk en jarenlang doorgaan in een trein die niet leek te stoppen ging het mis. Voor de buitenwereld leek alles goed te gaan want ik hield alles verborgen; een leuke baan, mooi huis, lieve vriend en een breed sociaal netwerk, er altijd voor alles en iedereen zijn, het leek allemaal zo mooi. De werkelijkheid: ik was depressief, had hartkloppingen, nachtmerries, angst en paniekaanvallen. De huisarts schreef antidepressiva voor en ik kwam terecht bij een psycholoog. De gesprekken met de psycholoog bleven echter oppervlakkig en voor mijn gevoel kwam ik niet tot de kern van mijn probleem, praten alleen was niet voldoende! De psycholoog adviseerde haptotherapie. Als ik terugdenk aan de schaamte en het intens gebroken en hopeloze gevoel van die dag toen ik het "opgaf" of sterker nog op moest geven dan word ik nog steeds verdrietig. Hoe kun je jezelf zo kwijtraken en hoe kom je in godsnaam weer terug als je zo diep zit.

De eerste ontmoeting met Angelique was een soort intakegesprek. Al meteen voelde ik dat ik daar op mijn plaats was. Het was een fijn, duidelijk en helder gesprek waarin ik het gevoel had dat Angelique mij echt begreep. Absoluut niet "zweverig", waar ik stiekem wel bang voor was. En natuurlijk wilde ik weten, wanneer kan ik weer aan het werk, wanneer ben ik beter? Het belangrijkste advies was; Ga in je gevoel zitten, hier moet je doorheen. En niemand weet hoelang dit gaat duren, maar je komt eruit, dat is een ding dat zeker is en ik ga je daar bij helpen. En daar zat ik dan, in mijn gevoel. Alle emoties en verdriet die ik al die tijd veilig op slot had opgeborgen in allerlei kamertjes leken er in één keer uit te komen. Er was geen weg meer terug.

Angelique is voor mij in die tijd echt een steunpilaar geweest. Met behulp van oefeningen op de bank lukt het het om stukje bij beetje echt te gaan voelen en alles een plekje te geven. Doodeng vond ik het. Alles deed ik eraan om e voorkomen dat ik überhaupt iets zou voelen, laat staan dat de ander daar ook maar iets van zou merken. Dat ik niet altijd even gemakkelijk geweest en het ging met vallen en opstaan. Dankzij Angelique haar grenzeloze geduld en begrip brak er steeds een beetje van het muurtje om mijn gevoel heen af. Er werd een fundament gebouwd waardoor ik steeds steviger in mijn schoenen kon gaan staan. Hierbij werkten we vooral aan het opbouwen van vertrouwen. Door met elkaar te praten, maar vooral door de oefeningen op de bank.

Langzaam vielen mijn oogkleppen af en kwam ik erachter dat mijn leven niet alleen in het teken moet staan van geven, maar ook van nemen. "Luister naar jezelf, wat wil jij?" tientallen, zo niet honderden keren, heeft Angelique deze woorden tegen mij gezegd. Ik moest het gaan geloven. Ze heeft me geleerd dat ik alles kan overwinnen, mijn eigen gevoel durf te vertrouwen. Niet meer weglopen, maar het echt ondergaan EN DAT HOEF IK NIET ALLEEN TE DOEN!

Die stevige basis heb ik samen met Angelique kunnen ontwikkelen, zonder daarbij mijn eigen identiteit te verliezen. Ik heb mezelf leren kennen, mijn grenzen verlegd, en ben erachter gekomen wat ik belangrijk vind in het leven. Ik leer nu om keuzes te maken waarbij ik niet de hele wereld te vriend hoef te houden, maar vooral en eigenlijk alleen mezelf. Mijn gevoel kan en hoef ik niet meer te sturen. Wat er is, is er en dat is goed.

Ik ben Angelique heel erg dankbaar voor alle steun, begeleiding en hulp. Natuurlijk is het gek en spannend om het nu zelf te gaan doen. "Elk einde is een nieuw begin". Een nieuw begin, waarin ik mijn gevoel weer echt durf te volgen en kan zeggen dat ik weer intens geniet van het leven!

Een tijd geleden kwam ik via mijn fysiotherapeut bij Angelique. Ik had al jarenlang pijn bij het vrijen, maar wist niet waar het vandaan kwam. Er was niets lichamelijks aan de hand. Wel zat ik al een hele tijd niet lekker in mijn vel. Ik had het niet naar mijn zin op mijn werk. Ik voelde me vaak onzeker en hield anderen op een afstand.  Ik had vaak het gevoel dat anderen me niet mochten. Ik heb veel gevoel voor humor, maar ik liet dat niet zien uit angst dat het verkeerd opgevat werd.

Door aanrakingsoefeningen liet Angelique me voelen hoe ik mezelf maar ook mijn lichaam "in de kramp" zette.  Ik zette mezelf helemaal klem. We deden oefeningetjes waarin ik kon voelen waar het nog veilig was en ik nog kon ontspannen. Als ze een eind op afstand bleef, ontspande ik me. Maar zodra ze dichterbij kwam ging ik op scherp en sloot ik mezelf en mijn lichaam helemaal af. Dit zorgde voor veel spanning in mijn hele lijf en ook in mijn bekkenbodem. Ik herkende dit ook in het contact met mijn partner. Stapje voor stapje leerde ik mijn grenzen wat te verleggen en kon ik haar steeds beter toelaten. Ik leerde dat ik er ook mocht zijn en "ruimte in mocht nemen".Nu durf ik me steeds meer te laten zien in contact met andere mensen en dat is zo'n bevrijd gevoel. Ik heb geen pijn meer en kan weer van mijn lichaam genieten!

Ik kwam bij Angelique voor een schoolprobleem, noem het voor het gemak maar wiskunde angst. Mijn lessen gingen fantastisch maar de toetsen gingen altijd fout. Samen met Angelique heb ik gewerkt aan dit probleem. Positieve gedachten, je groot voelen, eigen ruimte houden, het klinkt niet relevant maar dat is het wel degelijk. Wiskunde zien als een probleem dat ik ga tackelen en niet dat het mij gaat tackelen. Mijn eindexamen leverde een stuk beter resultaat op dan ooit gedacht, en mijn eerste wiskundetoets op de universiteit heb ik ook voldoende afgesloten. Al met al ben ik hartstikke tevreden en gaat het nu voor de wind!

Vanaf mijn kindertijd heb ik lichamelijke klachten veroorzaakt door verschillende medische aandoeningen. Daarnaast heb ik ook negatieve ervaringen. Op de automatische piloot ben ik altijd gewoon vrolijk verder gegaan alsof er niets aan de hand was. Uit zelfbescherming had ik onbewust een muur om mij heen gebouwd. Met een lach op mijn gezicht ging ik door het leven. Natuurlijk is die positiviteit en doorzettingsvermogen ook een goede karaktereigenschap, maar er zat ook veel onzekerheid, kwetsbaarheid en schuldgevoel bij,  mede door ervaringen.

Ik probeerde mij zoveel mogelijk ‘onzichtbaar’ te maken en mijn focus werd steeds meer gelegd op anderen. Als anderen het maar goed hadden en ik maar niemand tot last was. De pijn en vermoeidheid werd aan de kant geschoven. En mijn grenzen, die kende ik niet. Ik ging constant over mijn eigen grenzen, maar hield wel rekening met andermans grenzen. Dit alles ging allemaal vanzelf, dit was mijn leefpatroon geworden.

Mede hierdoor en ook omdat ik daarbij ook nog eens perfectionistisch ben en mijzelf constant was aan het bewijzen,  kwam dit mijn gezondheid niet ten goede. En nadat er op lichamelijk gebied ook nog eens steeds meer negatieve ontwikkelingen kwamen, ging het slechter en slechter met mijn gezondheid. Maar ik bleef maar doorgaan totdat ik er geregeld letterlijk bij neerviel. Ik krabbelde weer op en ging gewoon weer verder. Eigenlijk vroeg ik hierdoor constant meer van mijn lichaam dan wat het eigenlijk aankon, met als gevolg dat het steeds meer werd uitgeput.

Ik ben via via bij haptotherapeute Angelique terecht gekomen. Bij haar voelde ik mij gelijk vertrouwd. We zijn aan de slag gegaan met gesprekken en oefeningen.

We zijn weer op zoek gegaan naar mijzelf en mijn gevoelens en behoeftes.

Stap voor stap durfde ik steeds meer met behulp van haar de muur af te breken en weer terug naar mijn eigen gevoel te gaan, de basis. Wat voel ik, wat kan ik, wat wil ik. Wat natuurlijk eerst heel moeilijk en eng was, als je gewend was om steeds op anderen te richten en je eigen gevoel (verdriet, e.d.) weggestopt had. En ja, dat is best spannend als je dat dan gaat veranderen, wat zou er allemaal boven komen. Maar anderzijds besefte ik ook dat alle gevoelens erbij horen. En wilde ik alles verwerken, dan moest ik ook de andere gevoelens toelaten. En ook om mijn grenzen te herkennen heb ik mijn eigen gevoel en lichaamssignalen nodig.

Angelique heeft mij daar heel goed bij geholpen. Met vallen en opstaan kwamen we steeds een stukje verder.

Moeilijke keuzes heb ik gemaakt om stappen terug te doen. Maar dit alles ten gunste van mijn gezondheid. En die keuzes heb ik gemaakt op basis van mijn eigen gevoel.

Ik heb mijn grenzen weer beter leren herkennen en ik kan nu telkens zelf de keuze maken wat ik er op dat moment mee doe. Ik weet nu dat het niet verstandig is om telkens over mijn grens heen te gaan, maar soms kies ik er bewust voor om er wel overheen te gaan, maar aanvaard dan ook de eventuele consequenties daarvan. En pas dan nu ook de dagen er rondom op aan. Maar ik weet nu ook dat ik ook vaak wél naar die grenzen moet luisteren.

Angelique heeft mij weer geleerd om meer op mijn eigen gevoel te vertrouwen.

Ik ben zelfverzekerder geworden, durf mijn gevoel beter te laten zien, het mag er zijn, ook al is het niet altijd alleen vrolijkheid. En waar ik heel blij om ben, ik heb mijn vrolijkheid en positiviteit behouden, maar het verschil is dat het nu échte vrolijkheid is, omdat er ook ruimte is voor andere gevoelens.

Mijn basis ben ik nu zelf, van daaruit handel ik, met daarin meegenomen de behoeftes en gevoelens van anderen.

Al blijft het natuurlijk nog een valkuil om bijvoorbeeld uit schuldgevoel te gaan handelen, of om meer te willen dan wat ik eigenlijk lichamelijk aankan. Maar dat is natuurlijk ook karakter, en hoeft niet altijd negatief te zijn, als het maar niet structureel is. Ik herken nu veel sneller mijn valkuilen, waardoor ik er bewuster mee om kan gaan. En als ik toch weer eens ergens de fout mee in ben gegaan, zie ik dat weer als leerproces.

Sinds kort is door medische ontwikkelingen en door de haptotherapie mijn gezondheid gelukkig stukken vooruit gegaan. Hier ben ik ontzettend blij mee. Ik luister nu veel beter naar mijn lichaam en pak dan ook vaker op tijd mijn rust. Nu het lichamelijk beter gaat is het dan ook des te belangrijker om hetgene wat ik van Angelique geleerd heb te blijven handhaven en weer niet in diezelfde valkuilen te trappen. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat dit goed blijft gaan.

Ik heb nu meer het gevoel dat ik er ook mag zijn en mij niet constant bij iedereen beter voor moet doen dan hoe ik mij werkelijk voel en wat ik lichamelijk kan. Ik moet mij niet meer bewijzen.

Mijn lichamelijke klachten heb ik niet geaccepteerd. Acceptatie vind ik daarvoor een te moeilijk en definitief woord. Maar ik kan wel vertellen dat ik er nu veel beter mee om kan gaan dat ik lichamelijke klachten heb. Ik zie nu ook in dat wanneer ik op tijd mijn rust neem, mijn batterij weer op kan laden, zodat ik daarna weer meer energie heb om iets te ondernemen en er ook dan meer van kan genieten.

De haptotherapie van Angelique heeft mij ontzettend geholpen in dit hele proces.

Hiervoor ben ik haar héél dankbaar. Ik ben erg blij dat ik bij haar terecht ben gekomen. Ze is professioneel, vriendelijk, en heeft me heel veel steun, hulp, goede begeleiding en een luisterend oor gegeven.

Ik zal haar dan ook zeker bij anderen aanbevelen.

Mede door Angelique heb ik mijzelf weer teruggevonden en sta ik weer volop in het leven (op mijn eigen tempo)!

Al heel mijn leven heb ik al problemen met contacten met anderen. Feestjes of gewoon op straat iemand aanspreken vond ik moeilijk. Op de lagere school werd ik gepest en daardoor was mijn zelfbeeld laag. Mijn ouders waren vroger altijd druk met hun eigen zaak en gevoelens mochten er niet zijn. Ik moest niet zeuren en doorgaan. Als iemand naar mij kwam was het geen probleem, maar zelf contact maken vond ik lastig.  Ik voelde me heel onzeker en klein. Ik kreeg een rood hoofd en ging volledig op slot. Ik was al een paar keer bij een psycholoog geweest, dat hielp wel. Ik had wel inzicht gekregen maar het probleem loste het niet op.  Iemand tipte mij de praktijk van Angelique.

Heel bijzonder vond ik. En superpraktisch. We deden oefeningen waarin we oefenden met afstand en nabijheid. Ook oefeningen waar in ik zelf kon voelen hoeveel ruimte ik kon en mocht innemen en wanneer ik klein werd of op slot ging. En wat mijn gedrag voor invloed had op de ander. Ik mocht zelf aangeven wanneer het voor mij te eng werd, dat vond ik heel fijn. Heel grappig dat het geen probleem was als zij naar mij kwam, maar als ik zelf actie moest ondernemen oei oei oei. Stapje voor stapje durfde ik mijn grenzen te verleggen. En na een paar maanden was ik zover dat ze mij kon aanraken. Ik leerde weer voelen, kon bij mezelf blijven, kon voelen wanneer ik uit het contact ging. Zelf heb ik het wel eens omschreven alsof ik weer met mijn stekker in het stopcontact zit. Het leren gaat met vallen en opstaan, maar het heeft mijn leven zo verrijkt.

Een zwangerschap en bevalling mogen ervaren is het mooiste dat ons tot nu toe is overkomen. Maar het bracht ook veel vragen en onzekerheden met zich mee. Wat gaat er met mijn lichaam gebeuren? Hoe ga ik om met kwaaltjes? En wat kan ik bij de bevalling verwachten?

Rond de twintigste week hadden we onze eerste afspraak met Angelique. Alleen al het warme onthaal en het uitgebreide inleidende gesprek voelden goed aan. Al snel leerden we contact te maken met ons kindje, en konden we hem naar onze hand toe laten komen. Een fantastisch gevoel, zeker ook voor mijn man. Want één van de redenen om aan te kloppen bij Angelique was dat de meeste zwangerschapscursussen gericht zijn op de zwangere vrouw en dat de man er bijna niet bij betrokken wordt. Wij zochten juist een manier om de zwangerschap en bevalling samen te kunnen ervaren. Het contact maken was hierbij een superleuke eerste stap.

Door de persoonlijke begeleiding van Angelique was er uitgebreid ruimte en tijd om in te gaan op mijn kwaaltjes, waarbij ook nu mijn man handvatten kreeg om te helpen bij het verlichten van de klachten. Hij leerde hoe hij mijn buik kon laten ontspannen. Dit leek niet alleen de baby te kalmeren, maar het was ook een prettig moment van rust en liefde tussen ons als koppel. Uiteraard werd ook de bevalling besproken en leerden we over (omgaan met) pijn.

Deze sessies hebben ervoor gezorgd dat, toen de bevalling op gang kwam, zowel mijn man als ik zeer ontspannen en vol vertrouwen waren. We probeerden in alle rust de geleerde posities uit en tastten af wat voor ons het beste werkte. Mijn man masseerde me en hielp me met ontspanningsoefeningen om de ontsluiting goed te laten vorderen, zonder dat ik hem op dat moment nog moest sturen. Dat hadden we in de sessies al geoefend en hij wist dus wat ik fijn vond. Dit heeft echt geholpen; het is allemaal zeer vlot verlopen en een groot deel van de bevalling heeft thuis kunnen plaatsvinden.

 Ik denk dat de sfeer lang niet zo goed was geweest zonder de haptonomie en ik zou wellicht behoorlijk in paniek geraakt zijn van de pijn. Ook mijn man heeft het als zeer prettig ervaren dat hij in zekere zin was ‘voorbereid’ en dat hij echt iets kon betekenen. Dit is absoluut een aanrader voor ieder zwanger koppel!